இலங்கை சர்வதேச தமிழ் எழுத்தாளர் மாநாடு – சில குறிப்புகள்: அருண்மொழிவர்மன்

“கொழும்புவில் சர்வதேச தமிழ் எழுத்தாளர் மாநாடு ஒன்று நடக்கப் போகின்றது என்பது, மேலோட்டமான பார்வை ஒன்றில் மகிழ்ச்சியையே உண்டாக்கும். ஆனால் அதே நேரம், இலங்கையில் இப்படித் தொடர்ச்சியாக தமிழர் விழாக்கள் நடப்பது – இவை முன்னர் தடைபெற்றிருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது – இப்போது எல்லாம் வழமைக்கு திரும்பி விட்டது, தமிழர்கள் சுபீட்சமாக வாழ்கின்றனர் என்பது போன்ற ஒரு தோற்ற மயக்கத்தை உண்டாக்கும் நோக்கில் நடைபெறுகின்றதோ என்கிற நேர்மையான சந்தேகம் எனக்குண்டு. இந்த மாநாடு மூலம் நிச்சயம் தமிழ் மொழிக்கு சிறிதளவேனும் பயன் கிடைக்கும் என்பது உண்மை ஆயினும், அப்படி கிடைக்கும் பலன்கள் ‘நெல்லுக்கும் ஆங்கு பொசியுமாம்’ என்று தலைகீழாகவே நடைபெறப்போவதாக நான் கருதுகிறேன்… தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு தமிழ்நாட்டில் நடைபெற்றபோதும், செம்மொழி மாநாட்டினால் கிடைத்த நன்மைகள் என்று பட்டியலிட்டவற்றுள் இப்படியான சில அம்சங்கள் இருந்தது நல்ல முன்னுதாரணம். அதே நேரம் முழுக்க முழுக்க இது இலங்கை அரசின் செலவிலேயே நடைபெறுகின்றது என்பதையும், இதில் கலந்து கொள்ள வருபவர்களுக்கு அரசே முழு செலவையும் ஏற்கின்றது என்பதையும் சற்று மிகைப்ப்படுத்தல் என்றே என்னால் பார்க்க முடிகின்றது.”

குமுதம் ரிப்போர்ட்டரில் வெளிவந்திருந்த இந்தச் செய்தி பின்னர் வழமை போலவே பூதாகரமாக உருவெடுத்தது. இது பற்றிக் கேட்டிருந்தபோது, அப்படி அரசாங்கம் செலவுகளை முன்னெடுத்திருந்தால், அவர்களின் பட்டியலையும் குமுதம் ரிப்போர்ட்டர் வெளியிடலாமே என்று விழா அமைப்பாளர்களில் ஒருவரான லெ.முருகபூபதி குறிப்பிட்டிருந்தார். இது போன்ற அரசாங்கமே விமானச் செலவுகளைப் பொறுப்பேற்கின்றது போன்ற செய்திகளின் நம்பகத் தன்மை பற்றி எனக்கு சந்தேகம் உண்டு. தவிர தமிழ்ச் சூழலில் அரசாங்கத்திடம் காசு வாங்குவதாக எந்த ஆதாரமும் இல்லாமல் குற்றச் சாற்றுகள் முன்வைக்கப்படுவதை அவதானிப்பதும் எமக்குப் புதியதல்லவே.

இந்த மாநாடு தொடர்பாக எனக்கு இருக்கின்ற முக்கியமான ஆதங்கம் என்னவென்றால், இலங்கையில் சென்ற ஆண்டு நடைபெற்ற யுத்தத்தில் இடம்பெற்ற போர்க்குற்றங்கள் தொடர்பான விசாரணைகளுக்கு அழுத்தம் கொடுத்துக் கொண்டும், அது பற்றிய தகவல்களை ஆவணப்படுத்திக்கொண்டும் இருக்கின்ற இந்த வேளையில் இப்படியான ஒர் எழுத்தாளர் மாநாடு அதே இலங்கையில், அதுவும் அரசினால் ஒடுக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படும் தமிழ் எழுத்தாளர்களின் மாநாடு, அதே இலங்கையின் தலைநகரில் நடைபெறுவது எப்படியான விம்பங்களை உலக அரங்கில் உருவாக்கப் போகின்றது என்பதைப் பற்றியதாகவே இருக்கின்றது. இலங்கையில், அதுவும் குறிப்பாக மகிந்த ராஜபக்சேவின் ஆட்சிக் காலத்தில் எழுத்துச் சுதந்திரம், ஊடக சுதந்திரம் என்பன ஒடுக்கப்பட்டு ஊடகவியலாளர்கள் அச்சுறுத்தல்களுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டனர், கொலை செய்யப்பட்டனர் என்று தொடர்ந்து குற்றச் சாற்றுகள் இருக்கின்ற வேளையில் அதே இலங்கையில் போய் எழுத்தாளர் மாநாடு ஒன்றினை வைக்கின்றபோது, நாம் முன்வைத்த நியாயமான குற்றச்சாற்றின் நம்பிக்கைத் தன்மையை நாமே குலைப்பது போலாகிவிடாதா?.

இது தன்னும் பரவாயில்லை, தி ஞானசேகரனுடன் ஒப்பிடும்போது லெ. முருகபூபதியின் கருத்துக்கள் இன்னும் அபத்தமாகவே இருக்கின்றன. ஷோபா சக்திக்கு கொடுத்த நேர்காணலில்“எழுத்தாளர் மாநாட்டில் இலங்கை அரசின் போர்க் குற்றங்களைக் குறித்தும் மகிந்த குடும்பத்தினரின் அராஜக ஆட்சி குறித்தும் பேசுவதற்கான வாய்ப்புள்ளதா” என்று ஷோபா சக்தி கேள்வி எழுப்ப அதற்கு முருகபூபதி சொல்கிறார், “சூப்பர் ஸ்டாரின் எந்திரன் பட வசனகர்த்தாவிடம் இப்படி ஒரு கேள்வியை நிச்சயமாகக் கேட்கமாட்டீர்கள். ஆனால் சூப்பர் ஸ்டாரின் படங்களில் என்ன வசனங்கள் எப்படி வந்தாலும் எத்தனை முறை வந்தாலும் இலங்கையில் தமிழ்ப் பிரதேசங்களிலும் ஈழத் தமிழர்கள் புலம்பெயர்ந்த நாடுகளிலும் வசூலைக் குவித்துக்கொண்டு ஓடிக்கொண்டிருக்கும்.

இது தவிர இந்த மாநாடு பற்றி ஷோபா சக்தி “இலங்கையில் எழுத்தாளர்களால் எதையும் சுதந்திரமாகப் பேசிவிட முடியாத நிலையிருக்கையில் இந்த மாநாடு சாதிக்கப் போவது என்ன என்ற கேள்விக்கு உங்களது பதில் என்ன? என்று கேட்கின்றபோது லெ.முருகபூபதி சொல்கிறார் “மீண்டும் எமது நோக்கங்களையே பாருங்கள் என்றுதான் சொல்லத்தோன்றுகிறது. பேச்சுச் சுதந்திரம், எழுத்துச் சுதந்திரம் என்று நாம்தான் வெளியிலிருந்து பேசிக்கொண்டும் எழுதிக்கொண்டுமிருக்கின்றோம். இதே சுதந்திரம் போர் முற்றுப்பெறுவதற்கு முன்னர் வடக்கிலிருந்ததா? கிழக்கிலிருந்ததா? குறிப்பாக தமிழ்ப் பிரதேசங்களில் இருந்ததா? நீங்கள் ஐரோப்பாவிலிருந்து சுதந்திரமாக எழுதுவது போன்று, பேசுவது போன்று உங்களால் வடக்கிலிருந்து முன்பு பேச முடிந்ததா? எழுத முடிந்ததா? இந்த அவலச் சூழல்களிற்கும் உள்ளேயிருந்து இலங்கையில் எழுத்தாளர்கள் எழுதிக்கொண்டுதானிருக்கிறார்கள். அவர்களை நாம் கைவிட்டு விடுவதா” என்று.

அதே நேரம் இந்த விடயத்தை இலங்கையில் இருக்கின்றவர்களின் பார்வையில் இருந்து பார்க்கவேண்டிய கடப்பாடும் எமக்கிருக்கின்றது. தவிர ஆட்சியில் இருப்பவர்களிடம் இருந்து எந்த ஆதரவையுமோ அல்லது அனுமதியையோ பெறாமல் எந்த ஒரு அமைவையும் நிகழ்த்தக் கூடிய ஒரு சூழ்நிலை இலங்கையில் மட்டுமல்ல எங்குமே இல்லை. இப்படி இருக்கின்ற போது அரச சார்பில் எவருமே கலந்து கொள்ளக்கூடாது என்றும், நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ அரசிற்கு எந்தத் தொடர்பும் இருக்கக் கூடாது என்றும் இங்கிருந்து கொண்டு இலங்கையில் இருப்பவர்களுக்குக் கட்டளை பிறப்பிப்பது முழுக்க முழுக்க அயோக்கியத்தனமானது. இந்த மாநாட்டில் முன்பு எப்படி தமிழகத்தலைவர்களும் இந்திய அரசியல்வாதிகளும் எமக்குரிய முடிவை தாமே எடுத்து தம் பெரியண்ணன் மனப்பாங்கை எமக்கு துலக்கமாக்கினார்களோ அதே விதத்தில் இன்று புலம்பெயர் நாடுகளில் இருக்கின்ற நாங்களும் இலங்கையில் இருக்கின்றவர்கள் விடயத்தில் செய்துவிடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருக்கவேண்டும்.

தென்னிந்திய சின்னத்திரைக் கலைஞர்கள் இலங்கை சென்று சில நிகழ்ச்சிகளை செய்தபோதும், திரை நட்சத்திரங்கள் இலங்கை சென்ற போதும் அவர்களுக்கு துரோகிப் பட்டம் தந்தும், அவர்கள் படுக்கை அறை வரை கூடச் சென்றும் விமர்சித்த அதே நாங்கள், இன்றுவரை புலம்பெயர் நாடுகளில் அதே சின்னத்திரை மற்றும் வெள்ளித்திரைக் கலைஞர்களை வரவைத்து கேளிக்கை நிகழ்ச்சிகளைச் செய்துகொண்டுதானே இருக்கின்றோம். அப்படிப் பார்க்கின்றபோது இலங்கையில் இருக்கின்ற ஒரு வாசகரை, அல்லது எழுத்தாளரை நாம் நம் பெரியண்ணன் மனப்பான்மையுடன் கட்டுப்படுத்துகிறோம் என்றுதானே அர்த்தம்.

சந்திப்போம்….

(தேடகம் ஒழுங்கு செய்திருந்த கலந்துரையாடலில் -டிசம்பர் 05 2010- வாசிக்கப்பட்ட கட்டுரை)