ஆ. இரா. வேங்கடாசலபதிக்கு 2024 சாகித்திய அகடமி  விருதுகிடைத்தமை குறித்த விமர்சனங்கள் அல்லது புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தல்

ஆ. இரா. வேங்கடாசலபதி  எழுதி காலச்சுவடு பதிப்பகம் ஊடாக பெப்ரவரி 2022 இல் வெளிவந்த “திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908” என்கிற நூலுக்கு இந்த ஆண்டுக்குரிய (2024) சாகித்திய அகாதமி விருது கிடைத்திருப்பதன் தொடர்ச்சியாக  சில உரையாடல்கள் தொடங்கியிருக்கின்றன.  இந்த விமர்சனங்களில், ஏற்கனவே மக்கள் வெளியீடாக 1987 இல் வெளிவந்த நூலுக்கு இப்பொழுது 2024இல் விருது கிடைத்திருக்கின்றது என்கின்ற ஒரு கருத்து முன் வைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.  இந்தக் கருத்தை முன்வைத்தவர்களில் ஒருவரான  ரியாஸ் குரானா அவர்கள் டிசம்பர் 22 அன்று அவரது முகநூலில் இட்ட பதிவொன்றில் “அறமற்ற குளறுபடியான சாகித்திய விருது” என்கின்ற  தொடர்தலைப்பில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்:

//அறமற்ற குளறுபடியான சாஹித்திய விருது

0000000000000000000000000000000000000000000

ஆ. இரா.வேங்கடாசலபதி அவர்களின் ‘ திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908’ என்ற நூலுக்கு சாஹித்திய விருது கிடைத்திருக்கும் செய்தி முகநூலெங்கும் பரபரப்பாக இருந்தது. ஆனால், எனக்கு உடனடியாக வாழ்த்துச் சொல்லத் தோன்றவில்லை. ஏதோவொரு நினைவு மனதை தொந்தரவு செய்துகொண்டே இருந்தது.

புனைவல்லாத ஆய்வெழுத்து நூலுக்கு சாஹித்ய விருது கிடைத்திருப்பது ஒரு உடைப்பு என்றெல்லாம் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். எனக்கு எப்போதும் ஈர்ப்பான ஒரு விமர்சன ஆய்வாளராக வேங்கடாசலபதி இருந்ததில்லை. அவர் காலச்சுவடு போன்ற பிற்போக்கு இலக்கிய நிறுவனங்களோடு இணைந்து செயல்படுவதால் அது உருவானதல்ல. அவரின் எழுத்துக்கள் எனது வாசிப்பு எல்லைக்குள் நுழைந்து ஈர்க்கவில்லை என்பதுதான் விசயமே.

சரி இப்போது மனம் தொந்தரவு செய்த காரணத்தைக் கண்டுபிடித்துவிட்டேன். இந்த நூல் உண்மையில் இப்போது காலச்சுவட்டினால் வெளியிடப்பட்டதல்ல. முதன் முதலில் ‘மக்கள் வெளியீடு” பதிப்பகத்தினால் 1987ம் ஆண்டு வெளிவந்த நூல். அந்த நூலுக்கு 2024ம் ஆண்டிற்கான சாஹித்ய விருது கொடுத்திருப்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

பழைய பொருட்களை எடுத்து டிங்கரிங் செய்து புதியதாகக் காட்டிக்கொள்வதும் அதற்கு விருதை எதிர்பார்த்து செயல்படுவதும் அறமற்றது. காலச்சுவடு போன்ற பிற்போக்கு இலக்கிய அமைப்புக்களுக்கு இது குறித்து எந்தப் பிரக்ஞையும் இருக்காது என்பது வேறு விசயம். அவர்களோடு இணைந்து செயல்படுபவர்களுக்குக் கூட அறமில்லாதிருப்பது ஆச்சரியமில்லை.//

இந்தப் பதிவில் சொல்லப்படுகின்ற //இந்த நூல் உண்மையில் இப்போது காலச்சுவட்டினால் வெளியிடப்பட்டதல்ல. முதன் முதலில் ‘மக்கள் வெளியீடு” பதிப்பகத்தினால் 1987ம் ஆண்டு வெளிவந்த நூல். அந்த நூலுக்கு 2024ம் ஆண்டிற்கான சாஹித்ய விருது கொடுத்திருப்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.// என்கிற கருத்தினை எடுத்து ஆராயவேண்டியிருக்கின்றது.  இந்தப் பதிவினை நான் விரும்பித் தொடர்ந்து (Following Facebook Profile) இல் இருக்கின்ற மதிப்புக்குரிய இந்திரன் ராஜேந்திரன் அவர்களும் பகிர்ந்திருந்ததால் அது உடனே எனது பார்வைக்கும் வந்துசேர்ந்திருந்தது.

உண்மையில் இந்தப் பதிவை எழுதியவர்,

• இந்த இரண்டு நூல்களையுமோ அல்லது இந்த ரெண்டு நூலில் ஒன்றையேனுமோ படிக்காமல் இருந்திருக்க வேண்டும் அல்லது
• தாங்கள் எழுதிய முகநூல் பதிவை வாசிப்பவர்கள் இந்த நூல்களை படிக்காமலே இருப்பார்கள்; தாங்கள் சொல்வதையெல்லாம் நம்பி லைக் அடித்துக் கொண்டிருப்பவர்களாக இருப்பார்கள் என்கின்ற அசாத்திய நம்பிக்கை / அசட்டுத் துணிச்சல் உள்ளவர்களாக இருக்க வேண்டும்.

ஏனென்றால் இந்த இரண்டு நூல்களையும் ஒப்புநோக்கிப் பார்த்தால் இவை இரண்டும் தம்மிடையே தொடர்ச்சியைக் கொண்டுள்ள, முதல்நூல் குறித்த ஆய்வின் வளர்ச்சியாக இரண்டாம் நூல் அமைந்திருக்கின்ற தன்மையுள்ள, அதேநேரத்தின் ஒரே விடயத்தைப் பற்றிய இருவேறு நூல்களாகக் கொள்ளப்படவேண்டியவை என்பது உறுதியாகும். 

மக்கள் வெளியீடாக  1987 மார்ச் மாதம்  வெளிவந்த “வ உ சி யின் திருநெல்வேலி எழுச்சியும்” என்கின்ற முதல் நூல் 98 பக்கங்கள் கொண்ட ஒரு பிரசுரமாக வெளிவந்திருந்தது.  இந்த நூலை எழுதிய  ஆ. இரா. வேங்கடாசலபதி 1967 இல் பிறந்தவர் என்று “திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908” நூலில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றது; அதன் அடிப்படையில் அவர் தனது 20 வது வயதில் அல்லது 20 களின் தொடக்கத்தில் எழுதிய ஒரு சிறு நூலாக “வ.உ.சி.யும் திருநெல்வேலி எழுச்சியும்” என்கிற முதல்நூல் அமைந்த போதும் அது முக்கியமான ஓர் ஆய்வாக அமைந்திருந்தது.

ஆனால் இந்த நூலையும்  தற்பொழுது வெளிவந்து இருக்கின்ற “திருநெல்வேலி வளர்ச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908” என்கின்ற நூலையும் ஒப்பு நோக்கினால்;

1.  முதலாவது நூல் 98 பக்கங்களுடன் மட்டுமே வெளிவந்திருக்கின்றது.
2.  அதன் பின்னர் 2022 பிப்ரவரியில் வெளி வந்திருக்கின்ற  நூல்; அதாவது சாகித்திய அகடமி விருது வென்றிருக்கின்ற “திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908” என்கின்ற நூல் மொத்தமாக 253 பக்கங்களைக் கொண்டதாக அமைந்திருக்கின்றது.
3. இதனை ஓர் எளிய கணிதமாக முதல் புத்தகம் 98 பக்கங்களுடன் வெளியானது; இரண்டாவது புத்தகம் 253 பக்கங்களுடன் வெளியானது.  ஆகவே இரண்டு புத்தகங்களுமிடையிலான பக்க அளவிலான வித்தியாசத்தை மாத்திரம் (B-A அதாவது 253-98) என்று கணக்கிட்டு வெறுமே 155 பக்கங்களை மட்டுமே புதிதாக எழுதிவிட்டு அதனைப் புதுப் பதிப்பாகக் கூற்கின்றனர் என்று அடுத்த வாதத்துக்குத் தாவுகின்றனர்.
4. இங்கே என்ன பிரச்சனை என்றால் இந்த இரண்டு புத்தகங்களையும் ஒப்புநோக்கி வாசித்தால்; “தனது இருபதுகளின் தொடக்கத்தில் ஓர் ஆய்வாளராகப் பயணத்தைத் தொடங்கிய ஒருவர்  தற்பொழுது தனது 50 களின் பிற்பகுதியில், தனது இத்தனை கால ஆய்வுகளில் இருந்தும், குறிப்பாக குறித்த விடயங்கள் தொடர்பான ஆய்வுகளில் பெற்றுக் கொண்ட  செறிவையும் செழுமையையும், சேகரித்துக் கொண்ட தகவல்களையும் தரவுகளையும் முன்வைத்துக்கொண்டு தனது 20களின் தொடக்கத்தில், தான் முதன் முதலிலோ அல்லது தொடக்க காலங்களிலோ எழுதிய செய்த ஆய்வுகளையே இன்னும் இன்னும் நுட்பமாகவும் நுணுக்கமாகவும் உள்வாங்கிக்கொண்டு, தான் ஏற்கனவே செய்த ஒரு சிறு பிரசுரத்தை, மீள எழுதிக் கொண்டு வந்த இன்னொரு புதிய புத்தகமாகவே இந்த  திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ உ சி 1908 என்கின்ற புத்தகத்தை  பார்க்கக் கூடியதாக இருக்கின்றது.

“திருநெல்வேலி எழுச்சியும் வ.உ.சி.யும் 1908” என்னும் நூலுக்கு 2024ஆம் ஆண்டுக்கான சாகித்திய அகாதெமி விருது கிடைத்திருப்பது குறித்து இந்த விமர்சனங்களையோ அல்லது விமர்சனம் என்ற பெயரில் செய்யப்படுகின்ற புரட்டுக்களையோ பகிர்ந்து கொள்பவர்கள் ; அல்லது இந்த விமர்சனங்களைக் கண்டு பயத்தின் காரணமாக மௌனம் காப்பவர்கள்; அல்லது கருத்துத் தெரிவிப்பவர்கள் அனைவரிடமும் நான் கேட்டுக் கொள்வது யாதென்றால் “இந்த இரண்டு நூல்களையும் முதலில் நீங்கள் ஒப்புநோக்கி வாசிக்க வேண்டும்; அதன் பின்னர் உங்கள் கருத்துக்களை முன்வைத்துத் திறந்த உடையாடல்களைத் தொடக்கவேண்டும்.  அப்படித் தொடங்கும் உரையாடல்களை காத்திரமான அடைவுகளை நோக்கி நகரும்.