காலச்சுவடு: கருணா பற்றிய கட்டுரைக்கு ஒரு எதிர்வினை

தொடர்ச்சியாக திணிக்கப்பட்ட ஒரு கட்டாய ஓய்வுக்குப் பின்னர், ஒரு முழு மூச்சுடன் வாசிப்பில நான் இறங்கியபோது தீவிர இலக்கிய இதழ்கள் மீது பெரும் காதலுடன் தான் அவற்றை அணுகினேன். தொடர்ச்சியான வாசகர் ஆதரிப்பில் தமிழில் ஓரளவு நிலைத்துவிட்ட தீவிர இலக்கிய இதழ்கள் என்ற நிலையை காலச்சுவடு, உயிர்மை இதழ்கள் அடைந்திருந்தாலும் காலச்சுவடை என்னளவில் ஒரு மாற்றாந்தாய் மனப்பாங்குடனேயே அணுக முடிந்தது. இதற்கு நான் வாசிப்பில் இறங்கிய அந்த நாட்களில் கண்ணன் தலைமையில் காலச்சுவடு செய்த சில இலக்கியத்துக்கு புறம்பான அரசியல்களோ அல்லது காழ்ப்புணர்வுடன் செயலாற்றிய சம்பவங்களோ, இல்லை அதே சமயத்தில் மனுஷ்யபுத்திரன் காலச்சுவடை விட்டு வெளியேற, அவர் மீது தொடர்ச்சியான புறங்கூறல்கள் சொல்லப்பட, அவரது கவிதைகளில் பெருமளவு பாதிக்கப்பட்டிருந்த எனது மன நிலையோ காரணமாக இருந்திருக்கலாம் அவ்வப்போது எல்லா நச்சில்கூட ஒரு துளி இனிப்பேனும் உண்டென்று எண்ணும் என் மனப்பாங்குடன் காலச்சுவடை அணுகும் எனக்கு காலச்சுவடாகவே தலையில் சம்மட்டி அடி போட்டு தம்மை நிரூபித்துவிடுவது வழக்கம். மீண்டும் ஒரு முறை ஏப்ரல், 2009 காலச்சுவடு இதழில் இது பலமாக நிரூபிக்கப்படுகின்றது.

பொதுவாக அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக வணிக இதழ்கள் அதிகார வர்க்கத்தின் குரலாகவும் தீவிர இதழ்களே பாதிக்கப்பட்டவரின் குரலாகவும் ஒலிப்பது மரபு. இந்த நிலையில் உண்மைக்கு மிக நெருக்கமானவையாக அமைவதால் தீவிர இதழ்களின் பக்கங்களை மிகுந்த ஆவலுடன் புரட்டுவது என் வழக்கம். இந்த நிலையில் ஏப்ரல் மாத காலச்சுவடின் அட்டையில் ”காட்டிக்கொடுக்கும் கருணா, ஒரு போராளி துரோகியான கதை” என்ற பெயரில் ஒரு அட்டைப்பட கட்டுரை இருந்தது. சை. பீர்முகம்மது எழுதியிருந்தார். விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தில் மிக முக்கிய நிலையில் இருந்த கருணா, பின்னர் அந்த அமைப்பை விட்டு சில காரணாங்களால் வெளியேறி “தமிழ் மக்கள் விடுதலை புலிகள் (TMVP)” என்ற அரசியலமைப்பை ஏற்படுத்தி இலங்கை அரசாங்கத்துடன் இணைந்து செயற்பட்டு வருகின்றார். இவரது அரசியல் நிலைப்பாடுகள் மற்றும் அண்மைக்கால செயற்பாடுகள் பற்றி பலவித விமர்சனங்கள் இருக்கின்றன. இது பற்றிய எந்த ஒரு விமர்சனத்தையும் தாண்டி, கருணா காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகி ஆன கதை” என்று கவர்ச்சியான தலையங்கத்துடன் வந்திருக்கும் இந்த கட்டுரையில் பல தகவல் பிழைகள் மிக சாதாரணமாக விரவிக்கிடக்கின்றன. அதுவும் எந்த விதமான சமரசங்களுக்கும் உட்படவேண்டிய தேவைகளும் இல்லாமல், மிகத்தெளிவாக தெரியக்கூடிய பிழைகள்.

முதலில் “மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில் போராளிகளாலும் மக்களாலும் ‘அம்மான்’ என்னும் சிறப்பு அடைமொழியால் அழைக்கப்பட்ட கருணா இலங்கை ராணுவத்திற்கெதிரான போர்முனைகளில் முதன்மையான போராளியாகப் போற்றப்பட்டார்.” என்று கூறப்படுகின்றது. அம்மான் என்கிற பட்டம் போராட்ட அமைப்புகள் ஆரம்ப கட்டங்களில் இயங்கியபோது வழங்கப்பட்ட அடைமொழி. இந்த நாட்களில் ராணுவ ரீதியான தரப்படுத்தல்கள் இல்லாத போது இப்படியான அடைமொழிகள் சேர்க்கப்பட்டு முக்கியஸ்தர்கள் அழைக்கப்பட்டு இருக்கின்றார்கள் என்று சொல்லப்படுகின்றது. விடுதலைப் புலிகளைப் பொறுத்தவரை செல்லக்கிளி அம்மான், பொன்னம்மான், பொட்டம்மான், புலேந்தி அம்மான் போன்றவர்களுடன் கருணாவும் இப்படி அழைக்கப்பட்டார். இதே போல ஆரம்ப காலங்களில் புளொட் அமைப்பு “மாமா” என்கிற அடைமொழியை பயன்படுத்தியது குறிப்பிடத்தக்கது (உதாரணம் தாஸ் மாமா, ஆனால் யாழ்ப்பாண மக்களால் விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பின் கிட்டுவும் கிட்டுமாமா என்று அழைக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கது).

இதை தொடர்ந்து போர் முனைகளில் திறமையான தளபதியாக கருணா செயல்பட்டிருக்கின்றார். இதில் எந்த மாற்றுக் கருத்துக்கும் இடமில்லை ஆனால் இந்தக்கட்டுரையில் ஆணையிறவு சமர் பற்றிய எழுதியது கூட பிழையான ஒரு தகவல் தான். ”1994 – 95இல் முல்லைத் தீவு, ஆனையிறவு ஆகிய இடங்களில் கடும்போர் மூண்டது. ஒவ்வொரு நாளும் வெற்றிச் செய்திகள் வந்தவண்ணமிருந்தன. சிங்கள ராணுவம் முழுபலத்துடன் போரிட்டும் பல டாங்கிகளையும் கவச வாகனங்களையும் பறிகொடுத்தது. ஆனையிறவின் கி9 பிரதான சாலையில் 2002இல் யாழ்ப்பாணம் செல்லும்பொழுது இப்படியான சில கவச வாகனங்கள் சிதிலமடைந்து கிடந்ததை நேரில் பார்த்திருக்கிறேன். இந்தக் கடும்போரில் கருணாவின் படையும் ஜெயந்தன் என்னும் மற்றொரு தளபதியின் 5000 புலிப் படையும் மிகப் பெரிய வெற்றியை ஈட்டின” . முதலில் இவர் சொல்கின்ற இந்த ஆனையிறவு சமர் நடைபெற்றது 2000 காலப்பகுதியில். மேலும் ஜெயந்தன் என்ற தளபதியின் நினைவாக அமைக்கப்பட்டதுதான் ஜெயந்தன் படையணியே தவிர ஜெயந்தனின் தலைமையில் அமைக்கப்பட்ட அணி ஜெயந்தன் படையணி அன்று. விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் உள்ள ஜெயந்தன் படையணி, விக்ரர் படையணி, சார்ள்ஸ் அன்ரனி படையணி, கிட்டு படையணி, சோதியா படையணி போன்ற படையணிகளும் அருள் 89, பசீலன் 2000 முதலிய எறிகணை, மிதிவெடி வகைகளும் மரணித்த வீரர்களின் நினைவாக பெயரிடப்பட்டனவே தவிர தளபதிகளின் பெயரில் அழைக்கப்பட்டவை அல்ல. அண்மயில் கனேடிய முக்கியஸ்தர் ஒருவர் சார்ள்ஸ் அன்ரனி படையணி என்ற பெயரை தன் மகன் பெயர் என்பதால் தான் அந்த படையணிக்கு சூட்டப்பட்டது என்று ஒருவர் சொன்னபோது என்ன எண்ணினேனோ அதே தான் பீர் முகம்மது பற்றியும் எண்ணத் தோன்றுகின்றது. உண்மையில் இந்தப் பெயர் பிரபாகரனுக்கு மிக நெருக்கமாக இருந்த சார்ள்ஸ் அன்ரனியின் நினைவாகவே அந்தப் படையணிக்கு சூடப்பட்டது. 1983ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 23ம் திகதி பலாலி வீதியில் நடத்தப்பட்ட தாக்குதல் கூட அதே ஆண்டு ஜூலை மாதம் 15ம் திகது கொல்லப்பட்ட சார்ள்ஸ் அன்ரனியின் நினைவாகவே நடத்தப்பட்டதாக அனிதா பிரதாப்புக்கு 1984ம் ஆண்டு வழங்கிய பேட்டியொன்றில் பிரபாகரன் குறிப்பிட்டிருந்தார். அதே போராளியின் பெயரைத்தான் தன் மகனுக்கும் வைத்தார். அடுத்ததாக கருணாவின் மனைவி தளபதி சூசையின் சகோதரி என்று வரும் தகவல். எனக்கு தெரிந்த வரை ராம் என்கிற தளபதியின் மனைவிதான் தளபதி சூசையின் சகோதரி. கருணாவின் மனைவி முன்னாள் போராளியான நிரா.

இதுபோல கருணா விடுதலைப்புலிகள் இயக்கத்தைவிட்டு வெளியேறி அமைத்த அரசியலமைப்பின் பெயர் தமிழ் மக்கள் விடுதலை முன்னணி. இதைக்கூட இவர் தவறாகவே குறிப்பிடுகின்றார். “இதன் பிறகு ‘மக்கள் விடுதலைப் புலிகள்’ என்னும் கட்சியைத் தொடங்கி அதற்குத் தலைவரானதோடு அதை ஒரு அரசியல் கட்சியாகவும் பதிவுசெய்தார்” என்கிறார் சை.பீர்முகம்மது.

இவையெல்லாவற்றையும் கூட சகிக்கும்படி கட்டுரையின் இறுதிப்பகுதியில் பெரிய ஒரு போடு போடுகின்றார் பீர்முகம்மது. அதாவது “கடந்த கால வரலாற்றில் கருணாவுக்குப் பல விஷயங்கள் சாதகமாகவே அமைந்துவிட்டன. உண்மையில் அம்பாறை, மட்டக்களப்பு மாவட்டங்களுக்குத் தளபதியாக வந்திருக்க வேண்டியவர் குமரப்பா. கொக்கட்டிச்சோலை என்னும் மட்டக்களப்பு மாவட்டத்திலிருந்து வந்தவர் குமரப்பா. இவர்தான் அந்த மாவட்டத் தளபதியாக இருந்தார். இவர் மனைவி மருத்துவர். கிட்டு, புலேந்திரன் மற்றும் குமரப்பாவோடு 11 தளபதிகள் இந்தியக் கடற்படையால் தடுத்து நிறுத்தப்பட்ட கப்பலில் இருந்தார்கள். இந்தியக் கடற்படை புலிகளின் கப்பலைச் சோதனையிட வந்தபொழுது அதனை வெடிவைத்துத் தகர்க்க அனைவரும் மூழ்கி இறந்தனர். குமரப்பாவும் அதில் இருந்தார்”. உண்மையில் மேற்சொன்ன விடயம் பற்றி நான் எந்த எதிர்வினையாற்றவும் விரும்பவில்லை. குமரப்பா, புலேந்திரனின் சயனைட் அருந்திய மரணமும், கிட்டுவின் வங்கக்கடலில் நடந்த மரணமும் ஈழப்போராட்டத்தில் இரண்டு முக்கிய நிகழ்வுகள். இந்திய-இலங்கை அமைதி ஒப்பந்த காலப்பகுதியில் பருத்தித்துறை கடல் பகுதியில் வைத்து குமரப்பா, புலேந்திரன் உட்பட 17 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். நியாயபூர்வமான அனைத்துக் கோரிக்கைகளும் நிராகரிக்கப்பட அவர்கள் அனைவரும் சயனைட் அருந்தினர். 5 பேர் அதன் பின்னர் சிகிச்சைகளில் உயிர்பிழைக்க வைக்கப்பட ஏனைய 12 பேரும் 1987 அக்டோபர் மாதம் 5ம் திகதி மரணத்தை தழுவினர். இந்திய-இலஙை ஒப்பந்தம் பற்றி விடுதலப்புலிகள் கடும் அதிருப்தி கொள்ள இந்த நிகழ்வு முக்கிய காரணமாக இருந்தது. ஆனால் கிட்டுவும் குட்டி சிறி உட்பட்ட சில போராளிகளும் லண்டனில் இருந்து திரும்பும்போது சர்வதேச கடல் எல்லையில் வைத்து இந்திய கடற்படையினரால் சுற்றி வளைக்கப்பட்டபோது தம்மை மாய்த்துக்கொண்டு உயிர் துறந்தவர்கள். இது நடந்தது 93ல் ஜனவரி 16ல்.

இதுபோன்ற ஒரு அடிப்படை தகவல்களைக் கூட சரிபார்க்காமல் ஒரு முன்னணி இதழில் இப்படியான ஒரு கட்டுரை வந்திருப்பது மிகப்பெரும் ஏமாற்றங்களுக்கு உள்ளாக்குகின்றது. அதுவும் கருணா விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பை விட்டு விலகி (2004 மார்ச் 3ம் திகதி) கிடைத்த 5 ஆண்டு அவகாசத்தைக்கூட சரியாக பயன்படுத்தாமல் எழுதப்பட்ட இந்த கட்டுரையை எழுதிய பீர்முகம்மதுவும், அதை வெளியிட்ட காலச்சுவடும் இந்த தகவல் பிழைகளுக்கு கட்டாயம் பொறுப்பேற்க வேண்டியவர்கள். ”தமிழரின் தனிக்குணம், தனித் தனியே பிரிந்து சண்டையிடும் குணம்” என்று அப்துல் ரகுமான் ஒரு முறை எழுதியிருந்தார். தமிழரின் வரலாறு கூட தம்மிடையே சண்டையிட்டு அழிந்து போனது (சேரர், சோழர் பாண்டியர் காலம் முதல் இக்காலம் வரை) என்று வரலாறும் எமக்குக் கற்பித்திருக்கின்றது. இவை எல்லாவற்றையும் விட பெரிய இழுக்கு நாமே எம் காலத்து வரலாறை இப்படித் திரித்து எழுதுவதுதான்.